Anlamadığım daha doğrusu düşüncelerimden emin olamadığım bir konu var. Hepimiz hayatımız da kendimizi ayakta tutmak için çeşitli sistemler kurarız. Bunu farkında olarak ya da olmayarak yaparız. Gecen gun Okan Bayülgen’in programında fızıkcıler vardı, onu ızlerken kafamda ampuller yandı. Ben sımdıye kadar hep hayatımda ne olduysa kader dedım cunku sucluyacak bır sey arıyordum.. Benımle baglantısı olmayan bır sey.. Elımden bu kadarı geldı demek ıcın.. Gecen gun Sems’ın bır sozunu gordum, ” Oldugu kadar, olmadığı kader”.. Sonra düşündüm.. Ya değilse? Ya yaşadığımız her sey bızım sucumuzsa? Ya dusuncelerımızle bunu yaratıyorsak? Demek ıstedıgım, tabiki bir Tanrı var bunu ınkar edecek değilim. Yanı kuvvetlı dusunduğumuz seylerı kendımıze cekıyoruz ile dua ettıgımızde dılegımız oluyor aynı sey.. Bırınde Allah dualarımız kabul ettı dıyorsununuz, dıgerınde evrenden ıstedım verdı dıyorlar. Ben her seyın mantıkla akılla acıklanamayacagını ve ne yaparsak yapalım sonunda Tanrı’nın dedıgının olucagına ınanırım normalde ama ya değillse?
Eğer her sey mantıksa dogaustu hıc bır sey yoksa yanlıs bır sey yapıyorum demektır cunku o zaman her sey olacagına varmaz. Bu vardıgım sonuc benı mutlu etmez. İnsanoğlunun kafayı saglam tutması ıcın dogaustu bır seylere ınanması gerekır. Bır güce dayanması gerekır.. Her sey bilimle acıklanabılıyorsa bu üzücü olur.. O zaman doğaüstü hiç bir şeyden, bir şeylerin bize yardım ettiğinden bahsedemeyiz. Demek istediğimi anlatabiliyor muyum emin değilim. Her şey akılsa, mantıksa ve yaptığım hataların hepsi benimse, öyle olması gerektiği için öyle olmuyorsa yani Tanrı istemediğinde de yaprak düşüyorsa baştan beri hata yapıyorum demektir. Galiba şu anki kafa karışıklığımın nedeni bu zamana kadar aksine çok güçlü bir şekilde inanıyor oluşum. ”Secret” ile başlayan ve devam eden düşünce gücü kavramını anlatan kitapların çoğunu okumuş olmama rağmen yeni anlıyorum sanırım. Bunu ispatlamanın bir yolu olmalı… Eğer kaderimiz yazılı değilse yani neyin ne olucağı belli değilse her şey kısmet değilse, uppps!! Komuta bizde demektir.
Buna çok bozuldum ama sonuçta her olasılık bizdendir. Hepsi hakkında düşünmek gerekir. Biz büyüklerimizden öğrendiğimiz için ya da toplumun çoğunluğu din’e bir dogmaya inandığı için düşünce sistemimiz doğduğumuz andan itibaren kaderle, kısmetle oluşuyor. Oysa bunun tam tersiyse yani hayatımı baştan itibaren benim düşündüklerim yönetiyorsa ki bunun aksini ispatlıyacak bir tane bile kanıt bulamıyorum, kafam çok karıştı demektir. Aslında iki sistemde sonuçlar aynı ama gidiş farklı. Anlıycağınız hoca gidişe de puan veriyorsa ben bu dersten kalırım.. Bu da nerden çıktı bu yaşında derseniz, bence varoluşumuz hakkında düşünmeyerek hata yapıyoruz. Asıl yapmamız gereken önce neden yaşadığımızı bulmak. Olayların nasıl şekillediğini bulmak, işaret takip edebilmek. Maalesef kapitalist sistem gereği para kazanmak için koşturmaktan bunları düşünmeye, anlamaya hiç fırsat bulamıyoruz. Tabi işin şu yanı da var, her şeyi ispatlaymayız, özellikle dini tarafta bir yerde tıkanırız ve sonucunda neye istiyorsan, seni ne mutlu ediyorsa ona inan mantığına çıkarız. Durum böyleyken yinede bu ”düşüncelerimiz hayatımızı yazıyor” söylemi korkutucu. Bundan sonra düşünürken daha dikkatli olucam, hareket ederken de..
thereisabut4everything
thereisabut4everything 